Sukces nowoczesnej medycyny utworzył rosnącą populację osób cierpiących na choroby zagrażające życiu (LTI- Life-Threatening Illness), które często doświadczają lęku, depresji i cierpienia egzystencjalnego. W prezentowanym badaniu opublikowanym 24.11.2020 w Nature przedstawiono nowatorskie podejście: badanie psychoterapii wspomaganej MDMA w leczeniu lęku u osób z LTI. Uczestnicy z zaburzeniem lękowym z powodu LTI byli randomizowani w podwójnie ślepej próbie. Część z nich otrzymała MDMA (125 mg, n = 13) a inni placebo (n = 5) w połączeniu z dwoma 8-godzinnymi sesjami psychoterapii.

MDMA jest badane jako dodatek do psychoterapii w różnych stanach lękowych. Istotne wyniki sześciu badań fazy 2 doprowadziły FDA (Federal Drug Administration) do wydania w 2017 r. przełomowej decyzji o psychoterapii wspomaganej MDMA w leczenie zaburzeń stresu pourazowego (PTSD). W badaniach Fazy 2 uczestnicy, którym podano aktywną dawkę MDMA (75-125 mg) i psychoterapię doświadczyli znacznego zmniejszenia objawów PTSD w porównaniu z uczestnikami, którym podano nieaktywne placebo lub małą dawkę MDMA (0-40 mg). Psychoterapia wspomagana MDMA ograniczyła również objawy depresji i poprawiła jakość snu. W badaniu psychoterapii wspomaganej MDMA u osób dorosłych z autyzmem i z lękiem społecznym również stwierdzono istotnie większą poprawę w Skali Lęku Społecznego Leibowitza (LSAS).

MDMA stymuluje uwalnianie serotoniny, dopaminy i noradrenaliny, podnosi poziom neurohormonu oksytocyny, zmniejsza aktywność ciała migdałowatego w odpowiedzi na negatywne bodźce emocjonalne. Efekty MDMA mogą zmniejszać lęk w obliczu trudnych emocjonalnie myśli lub wspomnień i mogą zwiększać współczucie dla samego siebie.

Osoby z LTI doświadczają lęku i natrętnych myśli związanych z chorobą podobnych do objawów PTSD, zgłaszane są one często po zdiagnozowaniu raka, zawale serca lub udarze mózgu. Biorąc pod uwagę obiecujące efekty psychoterapii wspomaganej MDMA u osób z PTSD i lękiem społecznym, omawiany tutaj badanie ocenia psychoterapię wspomaganą MDMA u osób z lękiem związanym z LTI.

Celem tego pilotażowego badania było zbadanie bezpieczeństwa i skuteczności psychoterapii wspomaganej MDMA u pacjentów z chorobami nowotworowymi lub neurologicznymi (z wykluczeniem demencji), w celu złagodzenia lęku i innych objawów psychiatrycznych, w tym depresji i złej jakości snu, związanych z LTI. W okresie od maja 2015 r. do lutego 2017 r. do badania zgłosiło się łącznie 18 uczestników, którzy spełnili kryteria kwalifikacyjne i zostali wybrani losowo, aby otrzymać MDMA (n = 13) lub placebo (n = 5).

Próba miała średni wiek (SD) 54,9 (7,9) lat i była w większości żeńska (77,8%). Wszyscy uczestnicy mieli wcześniejsze rozpoznanie LTI. 94,4% miało rozpoznanie nowotworów, a jeden z uczestników miał rozpoznanie zakwalifikowane jako zaburzenie układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej. Wywiady lekarskie wykazały, że u wielu uczestników wcześniej zdiagnozowano lęk (83,3%), poważną depresję (77,8%), PTSD (72,2%) lub bezsenność (61,1%). U wszystkich badanych stwierdzono umiarkowany lub silny lęk na poziomie wyjściowym 61,1 (SD 7,0) w tescie STAI-Trait oraz 57.4 (SD 10.9) w teście STAI-State. Wywiad kliniczny wykazał, że podstawowy niepokój odczuwany przez uczestników wynikał głównie z objawów związanych z ich LTI. Siedmiu z 18 uczestników (39,0%) zgłosiło przyjmowanie leków opioidowych w trakcie trwania badania. STAI jest ugruntowanym i stabilnym testem na zaburzenie lękowe wynikające zarówno z cech osobowych (Trait) jak i aktualnego stanu (State) lęku. Podstawowym wynikiem pomiaru lęku jest w nim zmiana oceny w podskali STAI-Trait z punktu bazowego na punkt końcowy. Ogólna ocena lęku w skali STAI-State służył jako wtórna miara lęku.

Rezultaty: osoby, które otrzymywały psychoterapię wspomaganą MDMA, wykazywały większe zmniejszenie lęku (STAI-Trait), w porównaniu z osobami z grupy placebo. Różnice w grupie nie osiągnęły istotności statystycznej (p = 0,056), co spowodowane mogło być zbyt małą próbą.

Wyniki te dostarczają wstępnych dowodów na to, że psychoterapia wspomagana MDMA może być bezpiecznym sposobem leczenia osób z LTI w celu zmniejszenia lęku i złagodzenia innych objawów psychiatrycznych związanych z ich chorobą. Wyniki te będą miały wpływ na rozwój przyszłych badań klinicznych o większej liczebności próby i wśród bardziej zróżnicowanych populacji.

Źródło:
https://doi.org/10.1038/s41598-020-75706-1