Już w latach 50. próbowano opracować miary, które pozwoliłyby jakoś usystematyzować wywoływane przez psychodeliki efekty. W 1955 r. Harold Abramson stworzył kwestionariusz, który zawierał 47 pozycji. Jednak całkowicie pominięte zostały w nim kwestie związane z fenomenologicznym aspektem doświadczenia. Przedstawiamy pierwszą część zestawienia najbardziej znanych miar, które można znaleźć w badaniach z zastosowaniem psychodelików.
Psychoplastogenne psychodeliki i nie-psychodeliczne psychoplastogeny
Psychoplastogeny są stosunkowo świeżo wymyślonym terminem, (prawdopodobnie po raz pierwszy pojawił się w literaturze w 2018 r.) mającym określać te substancje, które są w stanie pobudzać neuroplastyczność strukturalną i funkcjonalną układów mózgu.
Psychodeliki a świadomość
Psychodeliki wywołują radykalnie odmienne stany świadomości, odmienne doświadczenia i wglądy. Powstaje zatem podstawowe pytanie: co rozumiemy przez termin świadomość, szczególnie w kontekście badań nad psychodelikami i z zastosowaniem psychodelików?
Badanie psylocybina vs escitalopram: mamy remis
Długo wyczekiwane badanie dotyczące porównania skuteczności psylocybiny escitalopramu (SSRI) w terapii depresji. Wyniki sugerują, że psylocybina ma zbliżony terapeutyczny potencjał do klasycznie stosowanego SSRI, z tym że przeciwdepresyjne działanie jest obserwowane już po 2 dawkach (a nie 42, jak w przypadku escitalopramu). 50 mg psylocybiny vs 630 mg SSRI.
Mikrodozowanie a osobowość
Mikrodozowanie psychodelików jest nowym, coraz popularniejszym trendem. Użytkownicy przyjmują bardzo niewielkie dawki psychodelików, które nie wywołują zmian świadomości ani percepcji. Mikrodozowanie może mieć wpływ na cechy osobowości, na poprawę zdrowia psychicznego w postaci zmniejszenia poziomów depresji i stresu oraz na poprawę uważności.
MDMA w leczeniu zaburzeń psychicznych
Psychoterapia wspomagana MDMA może stać się zatwierdzoną opcją leczenia PTSD już w 2021 roku. Wykazano również obiecujące wyniki w przypadku nadużywania alkoholu oraz zaburzeń ze spektrum autyzmu z lękiem społecznym. Zarówno ryzyko uzależnienia jak i długoterminowe skutki uboczne jak dotąd wydają się minimalne.
Czy naukowcy powinni przyznawać się do używania psychodelików?
Uprzedzenia dotyczące osób używających psychodelików jak i samych substancji są pokłosiem propagandy z czasów wojny z narkotykami. Nie mają one żadnego uzasadnienia, niemniej są bardzo silnie zakorzenione w społeczeństwie. Pomimo, iż opinia publiczna zmieniła się od lat ’60, nadal stereotypy i uprzedzenia mogą wpływać na publiczną ocenę naukowców badających psychodeliki.
Długoterminowe skutki zażywania psychodelików – przegląd
Przegląd przedstawiający syntezę rezultatów 34 badań przeprowadzonych na ludziach w latach 2006-2020 (mediana 2016) z użyciem klasycznych psychodelików (psylocybiny, DMT, ayahuaski) i okresem obserwacji po przyjęciu psychodelika trwającym co najmniej 2 tygodnie. Długoterminowe skutki zażywania psychodelików obejmowały zmiany w nastawieniu, natężeniu depresji, duchowości, przeżywanym lęku, samopoczuciu i używaniu substancji psychoaktywnych.